Odmiana przez przypadki wyrazu: orzeczenie |
|||
| rzeczownik, rodzaj nijaki drugi | |||
| Przypadki | Liczba pojedyncza | Liczba mnoga | |
| Mianownik | kto? co? | orzeczenie | orzeczenia |
| Dopełniacz | kogo? czego? | orzeczenia | orzeczeń |
| Celownik | komu? czemu? | orzeczeniu | orzeczeniom |
| Biernik | kogo? co? | orzeczenie | orzeczenia |
| Narzędnik | z kim? z czym? | orzeczeniem | orzeczeniami |
| Miejscownik | o kim? o czym? | orzeczeniu | orzeczeniach |
| Wołacz | o! | orzeczenie | orzeczenia |
Odmiana przez przypadki wyrazu: orzeczenie (się) |
|||
| odsłownik dokonany, rodzaj nijaki drugi | |||
| Przypadki | Liczba pojedyncza | Liczba mnoga | |
| Mianownik | kto? co? | orzeczenie | orzeczenia |
| Dopełniacz | kogo? czego? | orzeczenia | orzeczeń |
| Celownik | komu? czemu? | orzeczeniu | orzeczeniom |
| Biernik | kogo? co? | orzeczenie | orzeczenia |
| Narzędnik | z kim? z czym? | orzeczeniem | orzeczeniami |
| Miejscownik | o kim? o czym? | orzeczeniu | orzeczeniach |
| Wołacz | o! | orzeczenie | orzeczenia |
