| Odmiana przez przypadki wyrazu: dąb |
||||||
| rzeczownik, rodzaj męski rzeczowy (frazeologizm: stanąć dęba) |
||||||
| Przypadki | Liczba pojedyncza | Liczba mnoga | ||||
| Mianownik | kto? co? | dąb | dęby | |||
| Dopełniacz | kogo? czego? | dębu | dębów | |||
| Celownik | komu? czemu? | dębowi | dębom | |||
| Biernik | kogo? co? | dąb | dęby | |||
| Narzędnik | z kim? z czym? | dębem | dębami | |||
| Miejscownik | o kim? o czym? | dębie | dębach | |||
| Wołacz | o! | dębie | dęby | |||
| Odmiana przez przypadki wyrazu: dąb |
||||||
| rzeczownik, rodzaj męski zwierzęcy (potoczne) |
||||||
| Przypadki | Liczba pojedyncza | Liczba mnoga | ||||
| Mianownik | kto? co? | dąb | dęby | |||
| Dopełniacz | kogo? czego? | dęba | dębów | |||
| Celownik | komu? czemu? | dębowi | dębom | |||
| Biernik | kogo? co? | dęba | dęby | |||
| Narzędnik | z kim? z czym? | dębem | dębami | |||
| Miejscownik | o kim? o czym? | dębie | dębach | |||
| Wołacz | o! | dębie | dęby | |||
